دی

شب یلدای بی پایان 

و دی درراه 
و سرما می‌زند آرام دستش را 
به پشت شیشه های پرغبار خانه‌ای کآسوده در دستان اشک آلود 
نگاه خانه روشن میزند سوسو
زمین رجاله ای مست است 
و دی در راه
تن جا ماندگان کوچ اسیر دست های هرزه ی سرماست
حجاب خرم بادام که بر خود زیوری از جنس مروارید می آویخت
کنون در زیر پای رهگذارن خرد می گردد
وتنها نخلها سرسبز 
وفادارن سروستان آزادند
تمام آسمان آبستن و نالان
زدردی توامان در بسترش در خویش میپیچد
و چشمانش زشوق دیدن دی می درخشد باز
و سرما می‌شود آغاز 
آری دی در راه است!

مرصاد مستقیمی
(یک ترجمه انگلیسی از این شعر هم کردم که گذاشتم )

it is the night of winter solstice 
(mersad mostaghimi)

and January is coming

coldness hit the windows softly 

the dusty windows of the home that nestle on the teary hands

bright eyes of home is blinking

and the earth is the boozy prostitute

and January is coming

the helpless immigrant bodies is enslave of coldness

and the green veil of almond who have been wearing pearl necklaces 

now is being crashed under the pedestrians

and only the green palms are faithful to the free cedar jungle 

sky is pregnant and weepy

and writhing in her bed because of a continuous pain 

and her eyes is shining again 

and the coldness is beginning 

!yes

the winter is coming

mersad mostaghimi

(this is a translate of one of my persian poem!i translate it myself)